Galeria na płocie. Obcuj ze sztuką przechodząc ulicą.

Pani Jolanta to wyjątkowo aktywna osoba. Mieszkańcy Miasta Ceramiki niejednokrotnie mieli okazję zobaczyć ją choćby podczas sztuk teatralnych wystawianych w Teatrze Starym i Centrum Integracji Kulturalnej "Orzeł" w Bolesławcu. Nie były to bynajmniej role drugoplanowe. "Bardzo serdecznie Pani gratuluję i jednocześnie podziwiam za aktywność. Oglądałam Panią w spektaklu – szacun" – w takim charakterze o naszej bohaterce wypowiadają się internauci. Pomimo sukcesów na scenie to nie teatr jest jej największą namiętnością.

- Od półtora roku uczęszczam na zajęcia do grupy malarskiej zrzeszonej przy Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Nigdy wcześniej nie malowałam. Poszłam tam ze względu na moją koleżankę. Wzięło mnie to. Sprawia mi to ogromną przyjemność, malowałam więcej niż wymagano ode mnie na zajęciach. Moment namalowania pierwszego obrazu na sztalugach był czymś wyjątkowym. Było to miesiąc po zapisaniu się na zajęcia. W czerwcu odbędzie się moja pierwsza indywidualna wystawa – opowiada artystka. Pomimo krótkiego stażu prace malarskie, szkice oraz rysunki zdobią niemal cały dom. Każdy kto miał okazję je zobaczyć, podkreśla ich różnorodność stylistyczną i tematyczną. Wielka szkoda, że Pani Jolanta nie odkryła swoich talentów wcześniej. Tylko gdzie podziałyby się te wszystkie prace?

Pomimo krótkiego stażu i tak zabraklo na nie miejsca. Artystka wpadła więc na nowatorski pomysł stworzenia wyjątkowej ekspozycji we własnym ogrodzie, a konkretniej na płocie. Dzięki temu każdy kto tylko ma ochotę, może udać się na popołudniowy spacer i przy ul. Robotniczej "wstąpić" do galerii. Do niedawna w "Galerii na płocie" można było podziwiać wystawę pt: "Kwiaty polskie". W chwili oddania tekstu do druku zmieniła się tematyka prac. Zachęcamy aby osobiście sprawdzić co tym razem przygotowała dla nas Jolanta Koźmin.

Ruch przy ulicy Robotniczej stopniowo narasta. Na spacer przychodzą zakochani oraz pozostali mieszkańcy miasta. Co na to sąsiedzi?
- Sąsiedzi reagują na moją galerię bardzo pozytywnie, choć nie od zawsze tak było. Momentem przełomowym był dzień w którym zaczął padać deszcz. Nagle do domu wbiegły dwie panie, które żywiołowo poinformowały mnie abym schowała obrazy bo szkoda, aby zamokły.

Na zakończenie pytam o to, co pani Jolanta będzie robiła za kolejne półtorej roku.
- Będę malować, malować i jeszcze raz malować.
Trzymamy za Panią kciuki!